Dantzan

Aspaldiko partez berreskuratu dut Franco Battiato nire gozamenerako. Oraindik zaila egiten zait italiar honen lana deskribatzea. Zirraragarria egiten zait gehienetan. Dibertigarria askotan. Iraultzailea beti. Voglio vederti danzare kantuaren klipa utziko dizuet hemen. Portzierto, 1' 18" puntuan koreografia zoragarria aurkituko duzue. Artista bere osotasunean, barruan duen guztia kanporatzen.

Gozatu. Oraintxe bertan.

La Carmen de Barañain

Otra Carmen, costurera en Barañain, servía a Mikel Taberna como punto de partida para hablar en este artículo de los gitanos y de los diferentes tratos dedicados a éstos en el cine, la literatura y la sociedad.

Carmen

Mikel Taberna

Ijitoa da Carmen. Barañaingo jostunik hoberena. Zenbat jertse egin, zenbat tarrata konpondu bere behatz antzetsu horiekin! Bere ama zenak zumearekin saskiak bezala, Carmenek jantziak, hari edo artilearekin. Erretiroa hartua beharko zuen, baina oraindik ere hor segitzen du, lantegi bihurtua duen bere etxean. Beti bezeroz edo lagunez inguratua. Ez zuen laketuko senarrarekin bakarrik. Lanbidea bizimodu izaki.

Berak, ordea, bera ez baina bere gurasoak zirela dio. Gurasoak ijito. Eta hori konfiantza pixka bat tartean baldin bada. Bertzela, isilik mutu. Normala, oraindik ere horren pertsegitua den izatasuna erantzi nahi izatea.

Berritsua da gure Carmen bulartsua, eta zoragarria bere gaztelania aspaldikoa. Iruñetik hurbileko herri koxkor batekoa, familia osoa bezala. Gustura aritzen gara berarekin solasean.

B.S.O.

Otro relato escrito por Patxi Irurzun 

que, al igual que otros publicados en este blog,

tuve el honor de ilustrar.

Gracias, Patxi, por permitirme publicarlos.
--------------------------------------------- 

Lo recuerdo. Recuerdo aquel disco de Platero y Tú, sonando una y otra vez en la vieja furgoneta de Josema. Recuerdo las botellas en la cocina de Maider, allá en Beasain, de par de mañana. Recuerdo a Body Count en los bares de macarras. Las botellas de sidra en el gaztetxe de Ordizia. Los marianitos con Patxi. Y a Silvia, paseando el perro, de gau-pasa. Recuerdo el beso que nunca me atreví a darle, el olor a hierba de su pelo, la carta que le escribí, el dibujo que ella hizo en su respuesta. Recuerdo que nunca volvimos a saber el uno del otro. Recuerdo a María tirada en mitad de la carretera de Leitza. A Alphablondy en la playa de Carraspio. Recuerdo a Mikel tiritando la noche que llegamos, en taxi, después de que la furgo de Iñigo se quedara tirada bajando Lizarrusti. Cómo le dejé mi chupa, mientras miraba de reojo las cicatrices de su cara. Recuerdo que nunca condenaron al hijoputa que le disparó el bote de humo a un metro de distancia. Lo recuerdo dándole una y otra vez la vuelta a la cinta de Patagonia, el día de la madre de todas las borracheras, allá en Lekeitio. Recuerdo muy bien aquel verano loco y alcohólico.

Sácame a la luz

La bandera vasca, la ikurriña, vista por Mikel Taberna. En este texto hablaba de tiempos en los que fue ilegal, para acercarnos a legalidades que la siguen demonizando.

Atera nazazu lurpetik

Mikel Taberna

Ez dut uste etxekoak banderazaleak zirenik. Nik, behinik behin, ez dut gogoan inoren aldeko oihalik ikusirik, ez agerian, ez gordean. Ezta Manuel Fraga pareko kanpina inauguratzera etorri zelarik ere, orduko Información y Turismoko ministroa baitzen. Oroitzen zara nola eman ziguten besta eskolan? Nola tapatu zituzten bideko lohia eta putzuak harri kozkorrez? Egun hartan ere ez dut uste balkoian halako deus bazenik.

Ezagutu bai, ezagutzen genuen. Ezagutarazia, segur aski. Haur denboraz ari naiz. Eskolan eta, guardia zibilen kuartelean eta, Herriko Etxean eta, elizako prozesioetan eta… Horietan denetan agertuko zen, gehixeago-guttixeago, bandera hori-gorria. Normal bezala hartzen izanen genuen. Inork ez zigun erran bertzerik bazenik.

Ikurrina hitza ez zegoen gure hiztegian.

Círculos viciosos

Referido al caso Egunkaria, Xamar imaginaba un diálogo entre dos jóvenes acerca del mismo. Una vez más, poniendo un autocrítico dedo en la llaga. Puede leerse aquí.

Bizi osoko zirkulua edo zirkulu bizi osoa

(Antzerkia hameka agerralditan)

Xamar

LEHEN AGERRALDIA
 

Oihala igo. Eszenatokian bi gazte, Maider eta Iñaki, pasitan daude kalean eta banku batean eseritzen dira. Kopetilun, hizketan hasten dira:

Iñaki: –Ba… zer nahi duzu… neri Egunkariaren aferak pentsatzekoa eman dit…

Maider: (harriturik) –Ez esan!

Iñaki (serio arraio): –Bai. Egunkariak zabalagoa izan behar zuen… Euskara sobera politizaturik dago eta errua gurea da…

Maider (harrituagoa): –Baina… nola politizatu? Nola politiza daiteke hizkuntza? Politikan erabiltzen delako?… ba inork ez du normalean baliatzen… badakizu, mezua omen da garrantzia duena… guztiengana heldu behar… laburragoa da erdaraz egitea… Euskararen alde betiere…

Olores, llaves y bombillas

En este artículo, Mikel Taberna contaba sus paseos nocturnos con su perro (o perra), para hablar también de otros muchos temas. Algunos más literarios, otros más banales. Y todo bien hilado.

Usainak, giltzak eta bonbillak

Mikel Taberna

Paseatzera atera naiz Nei-rekin, ilunabarrero bezala. Apenas dabilen jenderik parkean barna tenore honetan. Bakar-bakarrik gordeka ari behar duten musulapur batzuk eta gu bezalako bikoteak. Sokatik lotua daramat, zabaldu baita udaltzainak fuerte ari direla isunak paratzen. Libre utziko nuke laguna, halere, baina farolek argi itsugarri izugarria botatzen digute, goitika bezala. Salatari. Gustura puskatuko nituzke harrika, denbora batean Bidasoa gurutzatu behar zuten kontrabandistek zubiko bonbilla xehetzen zuten bezala. Maiteminduak ere pozik hala eginez gero, les amoureux qui s’bécott’nt sur les bancs publics.