Gustatzen zait

Lagun bati pelikula baten gomendioa eskatzea gauza arrunta da guztiz. Gehienetan inuxentea ere. Bizirauteko instinto baten oihartzun urruna da. Orientazio behar bat, ibiltzen laguntzeko makulu baten premia, gauean argi baten garrantzia. Esfortzu txikienaren beste instinto horrekin nahasten den zerbait dugu, hain hedatua dagoen horrekin. Gutxieneko inbertsioa, etekinik handiena.

Lagun bati pelikula bat (edota liburua bat, oporretarako helmuga bat, jatetxe bat edo bertan aurki daitekeen kartako plater bat, berdin dio) gomendatzea alferrikako arriskua da, doaneko abentura suizida. Adiskidetasuna kolokan jar dezakeena, edota are geihago: urteetan landu duzun zure gustu onaren inguruko erreputazioa txikitu dezakeen ausardi garestia. Planetaren zirrikitu ilunean estaltzeak ere ez zaitu salbatuko horrelakoetan.

Celuloides ajados

Cuando –hace ya años– trabajaba en la revista Nabarra como diseñador e ilustrador, me ofrecieron escribir sobre cine en una sección llamada Zeluloidea –celuloide, por si no está claro–. Ni era crítico de cine entonces, ni lo soy ahora. Aquellas colaboraciones eran nada más que expresiones de mis gustos personales. No hubo nunca ninguna intención de sentar cátedra, ni la habrá tampoco ahora que recupero aquellos viejos textos.

Disfruté mucho con aquellos textos. Al fin y al cabo, no hacía más que hablar de algo que me gustaba. Me he encontrado hace poco con ese material y, como me ha parecido que podía ser algo diferente en medio de mis dibujillos, pues lo cuelgo aquí.

Zeluloidea

Nabarran aritzen nintzenean, diseinatzaile eta marrazkilari gisa, bota nituen ere zinemaren inguruko artikulu batzuk. Esan behar dut ez naizela kritikaria, zalea baizik. Beraz ez nuen ez pisuzko arrazoirik emateko inolako asmorik nire hutuak defendatzeko orduan. Katedra gutxi. Nire gustuetaz, besterik ez, idazten nuen. Xumeki idatzi nituen, eta orain –artxibo zaharren artean agertu ondoren– berriro jarriko ditut hemen.

Ez dira beste munduko ezer, baina gustura idatzi nituen bere garaian, eta nire marrazkien artean material desberdina izan daitekeelakoan botako ditut.

Edukin zaharkitua iruditu ahal zaio askori. Izan ere, nahiko zaharkitua zen aterazen momentuan –atenporala nahiago nuke esan, baina zaharkitua ere izan zitekeen–. Hortaz, ezer gutxi kaxkartu delakoan hemen izango duzue irakurgai. Edo ez. Ez dut inor behartuko.

Hasteko, eta arraroa bada ere, tranpa egingo dut eta nire azken kolaborazioa argitaratuko dut lehen. Finean, azken horretan laburbildu bainuen hilabetero egindakoa. Balio dezala, beraz intentzio-adierazpen gisa.